Ο φάρος .…

Δράμα του Κόνορ Μακφέρσον σε σκηνοθεσία Κ. Μαρκουλάκη με τους Οδ. Παπασπηλιόπουλο, Κ. Μαρκουλάκη, Ν. Ψαρρά, Πρ. Αλειφερόπουλο και Αιμ. Χειλάκη.

Τέσσερις φίλοι περνούν τη νύχτα με έναν ξένο, παίζοντας χαρτιά και καταναλώνοντας τόνους αλκοόλ σε ένα έργο μεταφυσικό και άκρως αλληγορικό.

Ρεσιτάλ πέντε υποκριτικών ερμηνειών σε ένα κατά τα άλλα άγνωστο χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον έργο της ιρλανδικής δραματουργίας.
Στα άξια αναφοράς επί του κειμένου η ευαίσθητη ισορροπία του συγγραφέα ανάμεσα στο κωμικό και το δραματικό στοιχείο. Ίσως το χιούμορ να κυριαρχεί, ωστόσο κεντρίζει το κοινό, το οποίο ρεαλιστικά απολαμβάνει τους πέντε καταξιωμένους πια ηθοποιούς.
Το σκηνικό λειτουργικό και αρκετά μελετημένο, όμως την παρτίδα κερδίζουν κυριολεκτικά οι πρωταγωνιστές.. Καθένας με το δικό του τρόπο ξεδιπλώνεται, επιβάλλεται και κυριαρχεί επί σκηνής.
Δε θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάποιον. Και οι πέντε ήταν υπέροχοι! Το έργο ακόμα και αν δεν έχει να δώσει κάτι σε αρκετούς από μας, αξίζει να το δει κανείς και μόνο για τη χημεία των πρωταγωνιστών.

Τίποτα ιδιαίτερο ως κείμενο, όμως είναι ρεσιτάλ υποκριτικής. Και μόνο για τον λόγο αυτό αξίζει να το δει κανείς. Είναι η πρώτη φορά που βλέπω ένα πολύ μέτριο κείμενο να εκτοξεύεται τόσο ψηλά χάρη στις ερμηνείες. Και οι 5 καταπληκτικοί! Θεωρώ ότι όποιο κείμενο και αν έπαιζε η πεντάδα αυτή θα άξιζε τον κόπο να τη δει κανείς. Και η σκηνοθεσία ήταν αρκετά επιτυχημένη, ωστόσο οι ηθοποιοί είναι αυτοί που είναι όλη η παράσταση τελικά.