Γοργόνες και μάγκες…

Μιούζικαλ του Γ.Δαλιανίδη σε διασκευή και σκηνοθεσία Γ.Βάλαρη με τους : Θ. Ευθυμιάδη, Τ. Κωστή, Γ. Γαλίτη, Ζ. Δούκα, Μ. Κορινθίου, Γ. Βογιατζή, Π. Πετράκη, Αγγ. Λάμπρη, Γ. Βάλαρη και Έφη Παπαθεοδώρου.
Μια από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες των 60ς μεταφέρεται στη σκηνή του ανακαινισμένου θεάτρου Broadway δια χειρός Γ.Βάλαρη και με τον Γιάννη Πλούταρχο να ερμηνεύει ζωντανά τα πιο γνωστά τραγούδια του Μίμη Πλέσσα.

Ένας θίασος αρκετά δεμένος και δουλεμένος κάνει την προσπάθειά του να σταθεί στη σκιά μεγεθών όπως η Μαίρη Χρονοπούλου, η Μάρθα Καραγιάννη, ο Φαίδωνας Γεωργίτσης, ο Χρόνης Ξαρχάκος, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος… Δυστυχώς η σύγκριση σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πάντα άνιση, γι’ αυτό και προσπάθησα να μην πέσω στην παγίδα, αλλά να το δω μεμονωμένα.
Η κ.Δούκα σε πολλά σημεία είναι πολύ πειστική ως Μαίρη Χρονοπούλου στο ρόλο της Φλώρας λόγω κόμμωσης και χτενίσματος. Ο  κ.Βάλαρης έχει αντιγράψει καθ’ όλα τον Λάκη Κομνηνό από τη στάση σώματος έως τη φωνή. Γλυκύτατη η κ Παπαθεοδώρου και φυσικά άκρως συγκινητική και τιμητική η παρουσία του κ.Βογιατζή επί σκηνής. Η κ.Κορινθίου, η κ.Λάμπρη και ο κ.Ευθυμιάδης άοσμοι δυστυχώς. Ο κ.Πετράκης αρκετά καλός χορευτικά και τραγουδιστικά. Το ζεμπέκικο του κ.Ευθυμιάδη εντυπωσιάζει ωστόσο. Ο κ.Γαλίτης με το ιδιαίτερο κωμικό του στυλ το προσπαθεί. Δυστυχώς θα περίμενα να δω κάπως καλύτερες χορογραφίες στη συγκεκριμένη παράσταση και όχι τόσο μέτριες. Σκηνικό και κοστούμια αρκετά καλά και ταιριαστά στο ύφος της εποχής.
Σε γενικές γραμμές και αν μπορέσει να αποφευχθεί η σύγκριση με την ταινία και το καστ της, πρόκειται για μια ευχάριστη παράσταση, ειδικά για τους οπαδούς του κ.Πλούταρχου, ο οποίος τραγουδάει πολύ καλά παλιές αγαπημένες επιτυχίες.

Στο σύνολο το έργο μοιάζει με μια ερασιτεχνική παράσταση, πολύ μακρυά από το ύψος της ταινίας. Με ενόχλησαν πολλά σημεία (πχ που στο μπουγέλωμα δεν υπήρχε νερό -έπρεπε να το φανταστούμε) τα οποία ήταν απλά μικρές κακοφωνίες σε μια γενικότερη μετριότητα τόσο υποκριτικά όσο και σκηνοθετικά και χορογραφικά. Την παράσταση σώζουν κάπως η κ. Δούκα -που είναι πολύ κοντά στη Μαίρη Χρονοπούλου- και ο κ. Βογιατζής για συναισθηματικούς λόγους καθαρά. Και για να λέμε τα πράγματα όπως πραγματικά έχουν, ο Γιάννης Πλούταρχος κάνει το τελευταίο 10λεπτο πραγματικά να αξίζει! Ωστόσο, δεν δέχομαι να "φάω κάτι παραπάνω από 2 ώρες μετριότητας για 10 όμορφα λεπτά.