Μαντάμ Σουσού…

Κωμωδία του Δημήτρη Ψαθά σε σκηνοθεσία Γ. Κακλέα με τους Δ.Παπαδοπούλου, Άλ. Κούρκουλο, Κ. Κόκλα κ.α.

Εξαιρετικά κοστούμια, υπέροχη εναλλαγή σκηνικών και εκπληκτικά καλή η μουσική επένδυσης δια της φωνής της κ.Μαξούρη.
Που άλλου θα καταδεχόταν να αναφωνήσει το γνωστό «Σιλάνς τσοκαρίες» μια Μαντάμ Σουσού; Φυσικά και μόνο στο Παλλάς, το αριστοκράτικοτερον θέατρον της Αθήνας και όχι βέβαία σε κανένα πτωχοκομείον…
Αν κάποιος δεν έχει ταυτίσει τη μοναδική και πανταχού παρούσα ηρωίδα του Δημ. Ψαθά με την Άννα Παναγιωτοπούλου, τότε μπορεί να παρακολουθήσει ευχάριστα το παραλήρημα της Δήμητρας Παπαδοπούλου επί σκηνής, γιατί αλλιώς η σύγκριση είναι τεράστια και άνιση.
Θα έλεγα ότι η κ.Παπαδοπούλου κάνει την προσπάθειά της, φέρνοντας τη Σουσού στα μέτρα της και προσαρμόζοντάς τη στο στυλ της. Πολύ καλός ο κ.Κόκλας, τόσο στο κωμικό όσο και στο δραματικό του, στέκεται επάξια στο ρόλο του Παναγιωτάκη σε αντίθεση με τον κ.Κούρκουλο, ο οποίος αν εξαιρέσεις το περπάτημά του σε μια προσπάθεια να μιμηθεί τον αέρα του πατέρα του, κατά τα άλλα δε δείχνει να απολαμβάνει το ρόλο του Καντακουζηνού.
Σε γενικές γραμμές μια ευχάριστη παράσταση, χωρίς όμως να σε συνεπαίρνει ως η παράσταση της χρονιάς, όπως αναμενόταν.

Καλή αλλά λίγη θα έλεγα. Περίμενα κάτι παραπάνω... Δεν λέω, προσεγμένα (έως εξαιρετικά) σκηνικά, κουστούμια και όλα τα περιφερειακά, αλλά από ουσία δεν τρελάθηκα. Μόνο ο Κόκλας άξιζε υποκριτικά. Δεν μπορώ να πω ότι θα απέτρεπα κάποιον από το να τη δει, θα του έλεγα όμως να πάει με χαμηλές απαιτήσεις...