Επτά επί Θήβας…

Τραγωδία του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Τσ. Γκραουζίνις από το ΚΘΒΕ με τους Γ. Στάνκογλου, Κλ.-Δ. Οθωναίου, Γ. Καύκα κ.α.

Η σύγκρουση των δυο γιων του Οιδίποδα, Ετεοκλή και Πολυνίκη για το θρόνο της Θήβας.

Άλλοι θα τη χαρακτήριζαν ιδιαίτερη τη σκηνοθεσία του Γκραουζίνις και άλλοι ασύνδετη, ίσως γιατί με την πρώτη ματιά δυσκολεύεσαι να συνδέσεις την εικόνα των business men με τον ρόλο των αρχαίων πολεμιστών, τις δύο σκάλες με τους δύο θρόνους ίσως στο πιο μίνιμαλ επιδαύριο σκηνικό ever.

Οι συνθήκες παρακολούθησης της παράστασης ακραίες. Βράδυ Σαββάτου με 43 βαθμούς Κελσίου και όμως ο κ.Στάνκογλου κατάφερε να συνεπάρει ακόμα μια φορά το κοινό του με το ταλέντο, την κίνηση, τη φωνή και τα ποτάμια ιδρώτα που έχυσε.
Εξαιρετική η μουσική υπόκρουση. Απόλυτα δεμένη με την πλοκή, έδινε τόνο δυναμισμού αλλά και συναισθηματισμού όπου χρειαζόταν.

Μοναδική η μονομαχία Ετεοκλή και Πολυνείκη. Απίστευτη σκηνοθετική σύλληψη το να παλεύουν αγκαλιασμένοι και να πέφτουν νεκροί αγκαλιά. Με καθήλωσε..

Αν και το πρώτο μέρος ήταν λίγο αργό με μεγάλη συμμετοχή του χορού -που δεν με ενθουσιάζει- το δεύτερο κάλυψε πλήρως το κενό. Καταπληκτικός ο Στάνκογλου, όσο για την μάχη των δύο αδελφών σκηνοθετικά δεν θεωρώ ότι θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Το μόνο μου δεν μου άρεσε ήταν η κωμική διάσταση των ηρώων που θα στέκονταν στις 6 πρώτες πύλες για να τις υπερασπιστούν. Σίγουρα αξίζει τον κόπο σαν παράσταση!