Έγκλημα και τιμωρία ...

Μυθιστόρημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι με τους Ιερ. Μιχαηλίδη, Τ. Ιορδανίδη, Θ. Ματίκα, Θ. Κατσαφάδο κ.α.

Ο Ρασκόλνικωφ, ένας φτωχός φοιτητής, θεωρώντας τον εαυτό του κάτι «εξαιρετικό», διαπράττει ένα έγκλημα. Πως θα τιμωρηθεί και πως θα οδηγηθεί στην ομολογία;

Άλλη μια εξαιρετική σκηνοθεσία του Τσουλάτζε... Υπέροχη μουσική και εκπληκτική ατμόσφαιρα. Ενδιαφέρουσα απόδοση του κλασικού ρώσικου μυθιστορήματος.

Καλός ο κ.Μιχαηλίδης. Ταιριαστός στο ρόλο του αστυνόμου, επηρεασμένος ωστόσο λίγο από τον τηλεοπτικό Μπέκα. Συγκινητικός ο κ.Κατσαφάδος με σκηνικό βάρος. Παραπάνω από καλός ο κ.Ιορδανίδης. Όσο περνά ο καιρός, εξελίσσεται υποκριτικά όλο και περισσότερο. Με φυζίκ Τσε Γκεβάρα ενσαρκώνει τον μανιώδη Ρασκόλνικωφ και τα καταφέρνει πολύ καλά. Πραγματικά γεμίζει τη σκηνή τόσο με την παρουσία του, όσο και με τη φωνή του. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες τίποτε το ιδιαίτερο. Στέκονται όμως αξιοπρεπώς σε ένα τόσο βαρύ έργο. Από τις αξιόλογες παραστάσεις της χρονιάς.

Από άποψη υποκριτικής και σκηνοθεσίας το έργο ήταν άρτιο. Τόσο ο κ. Ιορδανίδης όσο και ο κ. Μιχαηλίδης εξαιρετικοί! Πολύ καλή και η μουσική που ακούστηκε σε ορισμένα σημεία!
Το έργο μου φάνηκε αρκετά κουραστικό, ωστόσο ο χρόνος κύλισε αρκετά γρήγορα καταλήγοντας σε ένα εξαιρετικό -και αρκετά απρόσμενο- φινάλε.
Ξαφνικά ο χρόνος πλαταίνει γλυκά και όλα βγάζουν νόημα. Από τα κλασικά έργα που κανείς πρέπει να έχει υπόψιν του.
Μου έκανε εντύπωση η συχνή αναφορά στα Θεία και σε αρχαίους Έλληνες.
Μέχρι τη μέση του έργου ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι η Ρώσικη γραφή δεν με εκφράζει, όμως το φινάλε με έβαλε σε σκέψεις.