Ένας ήρωας με παντόφλες…

Γλυκόπικρη κωμωδία των Αλ.Σακελλάριου και Χρ.Γιαννακόπουλου με τους Γ.Μπέζο, Δ.Λαμπρόγιαννη, Τ.Γιαννόπουλο, Κ.Φλωκατούλα κ.α

Ένας απόμαχος στρατηγός λάτρης της τάξης και της ηθικής έρχεται αντιμέτωπος με την κουτοπονηριά και την εκμετάλλευση των επιτήδειων.

Πανέμορφο σκηνικό, λειτουργικό και πολύ ζεστό παραπέμπει στη δεκαετία του ’60 που γυρίστηκε η ταινία. Σωστά κουστούμια και εξαιρετική η μουσική υπόκρουση με τραγούδια εποχής τόσο κατά τη διάρκεια του έργου, όσο και πριν την έναρξη και κατά το διάλειμμα. Ευρηματικό το άκουσμα του Εθνικού μας Ύμνου στο τέλος.

Οι ηθοποιοί αρκετά καλοί. Ξεχωρίζει η κ.Λαμπρόγιαννη πιστή στο ρόλο της ταλαιπωρημένης συζύγου που παλεύει να «ταρακουνήσει» το στρατηγό μήπως και αρχίσει να αποφεύγει τις κακοτοπιές. Ο κ.Μπέζος κάνει τα κλασικά του «κόλπα» (μορφασμούς, κινήσεις) που τον καθιστούν αναγνωρίσιμο πια στο κοινό, ωστόσο πέρα από το κωμικό στοιχείο, έρχονται στιγμές που αποπνέει αρκετή συγκίνηση, τόσο ως ξεχασμένος στρατηγός, όσο και ως τρυφερός πατέρας.

Έργο σύντομο, αλλά φυσικά διαχρονικό. Πάντα είναι δύσκολο το ανέβασμα έργων που έχουν παιχτεί στο παρελθόν στη Μεγάλη Οθόνη, διότι η σύγκριση των τωρινών με τους τότε ηθοποιούς είναι άνιση πολλαπλώς! Σαφώς δε συγκρίνονται ο Μπέζος και η Λαμπρόγιαννη με τον Λογοθετίδη και την Ιβικού, ωστόσο δίνουν τον καλό τους εαυτό για ένα αξιοπρεπές ανέβασμα.

Όμορφη, ζεστή, αστεία και συγκινητική είναι τα επίθετα που θα ταίριαζαν στην συγκεκριμένη παράσταση όπως και το σύντομη. Αρκετά καλή παράσταση που αξίζει κανείς να δει γι αυτό που αφήνει στην ψυχή του και όχι για να γελάσει. Ο Μπέζος πολύ καλύτερος απ' ότι περίμενα με εξέπληξε θετικά. Πολύ καλοί και οι υπόλοιποι ηθοποιοί.